Dünyanın gözü 10 gün içinde Taliban kontrolüne geçen Afganistan’da… Pazar akşamı başkent Kabil’in de Taliban denetimine geçmesinin ardından ülkeden ne pahasına olursa olsun ayrılmak isteyen Afganistanlıların Hamid Karzai Uluslararası Havalimanı’na akını tarihe geçecek görüntüler oluşturdu.
ABD Hava Kuvvetleri’ne ait bir kargo uçağına binerek Afganistan’ı terk eden 640 kişinin görüntüsü de en çok söz edilen karelerden biri oldu. Uçaktakilerden biri, Afgan gazeteci Ramin Rahman, o saatlerde yaşadıklarını Guardian gazetesi için kaleme aldı. İşte Rahman’ın anlatımıyla o anlar…
GÜN BİR TELEFONLA BAŞLADI
Taliban’ın kontrolü ele geçirdiği gün, sabah saatlerinde Almanya’daki arkadaşımdan bir telefon geldi. Arkadaşım hemen havalimanına gitmemi söyledi. Almanya Büyükelçiliği’nin tahliye uçağının Afganistan’dan o gün ayrılma ihtimali vardı ve arkadaşım benim ismimi de tahliye listesine yazdırmıştı çünkü daha önce Alman basını için çalışmıştım. Üstelik bir yıldır vize başvuru süreci içindeydim.
Çok fazla düşünecek zamanım yoktu. Dövmeleri olan, ilerici, sözünü sakınmayan bir gazeteciydim; kısacası Taliban’ın istediği şeyin tam tersiydim. Dizüstü bilgisayarım ve telefonum dışında hiçbir şey almadım. Evimden ayrıldığım anda korkuya kapıldım, daha önce hiç böyle bir baskı hissetmemiştim.
Havalimanına ulaştığımda ilk kontrol noktası oldukça ürkütücüydü. Polis gitmişti, askerlerin de neredeyse tamamı çekilmişti. Sadece özel havalimanı güvenliği vardı, onlar da çantaları kontrol ediyordu. Vizem olmadığından geri döndürülmekten korkuyordum ama geri dönemezdim.
TÜRKİYE’YE GİDEN UÇAK O SIRADA HAVALANDI
Pencereden dışarı gözümü çevirdiğimde, Türkiye’ye doğru hareket etmeye çalışan bir uçağın etrafında yaşananlara şahit oldum. İnsanlar uçağa doğru akıyor, merdivenlere asılarak tırmanmaya çalışıyordu. Uçağın kapasitesi dolmuştu. Görevliler havalanabilmek için insanları merdivenlerden indirmeye çalışıyordu. Uçağa binmeye çalışanların bağırışları havalimanının içinden duyuluyordu. “Gitmek istiyoruz, yoksa öleceğiz” diye bağırdı biri. Ben korku içinde bekliyor, izliyor ve kaderimin ne olacağını düşünüyordum.
“SÜREKLİ SİLAH SESLERİ DUYUYORDUK”
Etrafımdaki herkes korku içinde dualar ediyordu. Kimse ne yapacağını bilmiyordu. Almanya’daki arkadaşımı tekrar aradım. Almanların tahliyelere ancak ertesi gün başlayabileceğini söyledi. Bu korkunç bir haberdi ve bir sonraki adımda ne yapacağıma karar vermem gerektiğini biliyordum.
Amerikan askerlerinin küçük bir grup insanı pistin askeri bölümüne yönlendirdiğini gördüm. Askerlerden bir tanesi bir grup yabancıya, “Burası Amerikan toprağı, Taliban buraya gelmeyecek” diyordu. Çok kalabalık bir toplulukla birlikte bende onların peşinden koşmaya başladım. Sürekli silah sesleri duyuyorduk ve bu sesler çok yakından geliyor gibiydi.
Birkaç saniyeliğine zaman durdu zannettim. Tek duyduğum şey Amerikalıların “Haydi, haydi, haydi!” sözleriydi.
Hürriyet
